کثرت گرایی یاپئولاریزم دینی نظریه ای است خودبرانداز؛به این معناکه اگرمابنابرپئولاریزم قبول کنیم که همه ادیان حق هستند بنابراین برحقانیّت مفاداین ادیان نیزبایداذعان داشته باشیم وازآنجاکه نفی پئولاریستی جزومفادصریح وروشن متن دین اسلام نه صرفاقضاوت های بیرونی وگزارشات خارجی ازآن است ،لذا یک پئولاریست ازآنجاکه چاره ای ازاین نداردکه همه ادیان راحق بداند لازم میآیدکه خود، باقبول حقانیّت اسلام وقرآن خویش رامحکوم سازد.  به هرحال حق این است که صراط مستقیم یکی است امااساس اشتباه وآن پنداری که یک پئولاریست رابه ورطه این خطامی کشاندهمان است که گاه وبی گاهی نمودآن دربعضی نوشته ها،وبلاگ هاوسایت هاهم دیده می شود؛که آن القاءاین شبهه دراذهان است که آیااگرقائل برحقانیّت اسلام شویم ودرمیان مسلمانان نیزگروه ومذهب خاصی رابرحق بدانیم مگرمی شودبقیه اهل جهنم باشند؟!!چون نمی شودپس اسلام حق نیست. 
  واین مغالطه این بیش نیست.زیراآن مسلم گرفتن چیزی است که مسلم نیست و صرفابرای به تسلیم واداشتن مخاطب مستضعف ازعلم وآگاهی صورت گرفته است.وبعدمعمولاباجملات زیبای دیگری این معناآرایش داده می شود تامخاطب درمقابل آنان کاملاپیشانی برزمین نهد. پس بایدبه این نکته توجه داشت که اسلام به هیچ وجه قائل نیست که غیرمسلمان حتمااهل دوزخ است وجهنمی.اسلام اگرچه تنهاصراط مستقیمی است که آموزه هایش ازجانب خداوندبخشنده مهربان فراروی عالمیان قرارداده شده است امادرکنارمسئله حقانیت ازمسئله معذوریت نبایدغافل شد.همان مسئله ای که پرده غفلت واغفال برروی آن کشیده می شودتاجوانان رابدرکنند.
   مسئله این است که حق بودن اسلام بمعنای عدم معذوریت سایرین نمی تواندباشد.حتی نمی توان گفت که اکثریت پیروان سایرادیان ومذاهب اهل جهنمند.بلکه بنابردین مبین اسلام شخص جاهل ویاشاکّ که بیان واصل به اونرسیده است اگرچه اصل بیان واقع شده باشدچنان که مقصّرنباشدومثلابه خاطربایکوت های تبلیغاتی حق به وی نرسیده باشددرقیامت دربرابرخداوندمعذوراست این دسته درقرآن به مستضعفین تعبیرآورده شده اندوغیرازآنان آنچنان کسانی که باعلم به حقانیّت قرآن بازعنادمی ورزندوایمان نمی آورنددرروایات به جهودتعبیرآورده شده اندواهل دوزخند.وقتی ابوبصیرازامام صادق علیه السلام درموردنفی نبوّت پرسید،آقاجواب فرمودندچنین کسی کافراست اما  انّه کافراذاجهد   یعنی انگاه که علم داشته باشدولی بازانکارکنداماکسانی که برآنهاحق ثابت نمی شودوتوقف می کنندوعنادهم ندارندکافرنیستند.

                                                            محمدخادم الشریعه

سلام، سالگرد میلاد حضرت عیسی مسیح(ع) رو به دوستای مسیحی و مسلمون و خلاصه هر کسی که دلش می خواد روزی تو یه دنیای سرشار ازصفا و پاکی نفس بکشیم تبریک میگم و این آیه شریفه رو به همتون عیدی میدم.

                   
آیه 136 سوره بقره :
«قولو امنا بالله و ما انزل الینا و ما انزل الی ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و الاسباط و ما اوتی موسی و عیسی و ما اوتی النبیون من ربهم لا نفرق بین احد منهم و نحن له مسلمون»
ترجمه آیه شریفه: ( ای مسلمونا) بگین ما بخدا ایمان آورده ایم و به اونچه به ما نازل شده و به اونچه که به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط ( که پیامبرایی از نوادگان یعقوبن) و به اونچه که به موسی وعیسی و پیامبرای دیگه از طرف خداشون نازل شده (ایمان آورده ایم. و) ما بین هیچ یک از اونا جدایی قائل نیستیم ( و میان اونا فرق نمیذاریم و) در برابر خدا تسلیمیم.

پیامها یی برای زندگی 

-  این آیه به مسلمونا دستور میده که به مخالفین خود بگن: ما به خدا و همه پیامبرای برحق خدا و همه اونچه که از سوی خدا نازل شده ایمان داریم و
خود محوری ها و تعصبات نژادی باعث نمی شه که بعضی از اونا رو قبول کنیم و بعضیا رو رد کنیم.
- ایمان به همه پیامبرا و کتاباشون لازمه: چون... امنا بالله و ما انزل ...
- ما مسلمونا به اونچه که به موسی و عیسی نازل شده ایمان داریم نه آونچه که امروز به نام تورات و انجیل وجود داره: چون... و ما اوتی موسی
وعیسی...
                                                 
ترجمه بخشی ازسوره مریم سلام الله علیها:
و در این کتاب (آسمانى)، مریم را یاد کن، آن هنگام که از خانواده‏اش جدا شد، و در ناحیه شرقى (بیت المقدس) قرار گرفت; (16)
و میان خود و آنان حجابى افکند (تا خلوتگاهش از هر نظر براى عبادت آماده باشد). در این هنگام، ما روح خود را بسوى او فرستادیم; و او در شکل
انسانى بى‏عیب و نقص، بر مریم ظاهر شد! (17)
او (سخت ترسید و) گفت: «من از شر تو، به خداى رحمان پناه مى‏برم اگر پرهیزگارى! (18)
گفت: «من فرستاده پروردگار توام; (آمده‏ام) تا پسر پاکیزه‏اى به تو ببخشم!» (19)
گفت: «چگونه ممکن است فرزندى براى من باشد؟! در حالى که تاکنون انسانى با من تماس نداشته، و زن آلوده‏اى هم نبوده‏ام!» (20)
گفت: «مطلب همین است! پروردگارت فرموده: این کار بر من آسان است! (ما او را مى‏آفرینیم، تا قدرت خویش را آشکار سازیم;) و او را براى مردم
نشانه‏اى قرار دهیم; و رحمتى باشد ازسوى ما! و این امرى است پایان یافته (و جاى گفتگو ندارد)!» (21)
سرانجام (مریم) به او باردار شد; و او را به نقطه دور دستى برد (و خلوت گزید) (22)
درد زایمان او را به کنار تنه درخت خرمایى کشاند; (آنقدر ناراحت شد که) گفت: «اى کاش پیش از این مرده بودم، و بکلى فراموش مى‏شدم!» (23)
ناگهان از طرف پایین پایش او را صدا زد که: «غمگین مباش! پروردگارت زیر پاى تو چشمه آبى (گوارا) قرار داده است! (24)
و این تنه نخل را به طرف خود تکان ده، رطب تازه‏اى بر تو فرو مى‏ریزد! (25)
(از این غذاى لذیذ) بخور; و (از آن آب گوارا) بنوش; و چشمت را (به این مولود جدید) روشن دار! و هرگاه کسى از انسانها را دیدى، (با اشاره) بگو: من
براى خداوند رحمان روزه‏اى نذرکرده‏ام; بنابراین امروز با هیچ انسانى هیچ سخن نمى‏گویم! (و بدان که این نوزاد، خودش از تو دفاع خواهد کرد!)» (26)
(مریم) در حالى که او را در آغوش گرفته بود، نزد قومش آورد; گفتند: «اى مریم! کار بسیار عجیب و بدى انجام دادى! (27)
اى خواهر هارون! نه پدرت مرد بدى بود، و نه مادرت زن بد کاره‏اى!!» (28)
(مریم) به او اشاره کرد; گفتند: «چگونه با کودکى که در گاهواره است سخن بگوییم؟!» (29)
(ناگهان عیسى زبان به سخن گشود و) گفت: «من بنده خدایم; او کتاب (آسمانى) به من داده; و مرا پیامبر قرار داده است! (30)
و مرا -هر جا که باشم- وجودى پربرکت قرار داده; و تا زمانى که زنده‏ام، مرا به نماز و زکات توصیه کرده است! (31)
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده; و جبار و شقى قرار نداده است! (32)
و سلام (خدا) بر من، در آن روز که متولد شدم، و در آن روز که مى‏میرم، و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد!» (33)
این است عیسى پسر مریم; گفتار حقى که در آن تردید مى‏کنند! (34)
هرگز براى خدا شایسته نبود که فرزندى اختیار کند! منزه است او! هرگاه چیزى را فرمان دهد، مى‏گوید: «موجود باش!» همان دم موجود مى‏شود! (35)
و خداوند، پروردگار من و شماست! او را پرستش کنید; این است راه راست! (36)
ولى (بعد از او) گروه‏هایى از میان پیروانش اختلاف کردند; واى به حال کافران از مشاهده روز بزرگ (رستاخیز)! (37)
در آن روز که نزد ما مى‏آیند، چه گوشهاى شنوا و چه چشمهاى بینایى پیدا مى‏کنند! ولى این ستمگران امروز در گمراهى آشکارند! (38)
آنان را از روز حسرت ( روز رستاخیز که براى همه مایه تاسف است) بترسان، در آن هنگام که همه چیز پایان مى‏یابد! و آنها در غفلتند و ایمان نمى‏آورند! (39)
ما، زمین و تمام کسانى را که بر آن هستند، به ارث مى‏بریم; و همگى بسوى ما بازگردانده مى‏شوند! (40)
                                                                م.آ