بسم الله الرحمن الرحیم
عطف به یادداشت خصوصی دروبلاگ برادربزرگ وبزرگوارمحمدرضافخری مدیرپارسی بلاگ :میگن یه روزی معلمی دانش آموزای کلاسش رو براگردش علمی وسیاحت
می بره کناررودخونه ای .
همین جورکه بچه هاداشتن ورجه وورجه می کردن یه دفه می بینن آب داره یه شیءناشناسی روباخودش میبره.
یه خورده دقت که میکنن به خیالشون میرسه که این شیءناشناس کندوی عسل ویابقچه خوراکی ویاهرچیزخوب دیگه اییه.(برداشت آزاد_شماهم میتونین خیال کنین)
این می شه که بچه هاصدامیزنن آغامعلّم آغامعلّم ...بگیر بگیربگییییییییر.این آغامعلّمه هم که پس زبانکودکی بایدگشودشده بوددل به دریازدوشناکنان به 
طرف سوژهموردنظررفت.اماچشمتون روزبدنبینه که اغامعلم داستان ما تادودستی این شیءناشناس روچسبیددیدای بابااونم اینودودستی چسبیدنگوکه این کندویابقچه یاهرچیزدیگه آغاخرسه اس که وقتی می خواسته ماهی بگیره آب اونو باخودش برده یابه نقلی دیگرخودش هوس شناکرده وتنی به آب زده!
دیگه چی بگم بقیه اش معلومه دیگه!
ازاون وربچه هامی بینن آب همین جوری داره آغامعلّم میبره وآغامعلم ول کن نیست.همگی باهم دادمیزنن آغامعلّم ولش کن ولش کن... باباولش کن.
آغامعلّم  هم دادمی زنه بابامن ول می کنم این ول کن نیست !!!
البته می بخشین که داستان مامثل بعضی ازاین فیلما،آخرخوشی نداشت وشایداشکتون دراومده باشه.اماواقعیّت اینه که بعضی ازماهاهم گاهی مثلا برای جذب یه عده ای یه شیوه هایی داریم که آخروعاقبتمون مثل اون آغامعلّمه ممکنه بشه .
  ای مدیرجانی که من دعاگوتم!(بعضی نسخ به جای این  ای برادر  دارندکه صحیحتراست!!!)قصه چون پیمانه ای است
                         معنی اندر وی مثال دانه ای است.                                
                                          خانواده دوست هستم ازخانواده پارسی بلاگ